Style wspinania

Styl klasyczny zakłada, że do wspinania używamy jedynie skały. Styl ten pojawił się jako alternatywa dla techniki hakowej, czyli wychodzeniu po wcześniej wbijanych punktach asekuracyjnych.
 
OS (on sight) czyli 'od strzału' – styl najbardziej szlachetny. Drogę przechodzimy bez wcześniejszej znajomości z dolną asekuracją. Jakiekolwiek odpadnięcie zniża styl conajwyżej do RP. Dlatego ciężko pokonać w tym stylu naprawdę trudną drogę! Trudne przejścia OS budzą prawdziwy szacunek.
 
RP (red point) – wspinaczka z dolną asekuracją ze znajomością drogi. Znajomość wynikać może z wcześniejszego wędkowania, lub odpadnięcia podczas próby OS. W razie odpadnięcia wspinacz opuszczany jest do najbliższego miejsca 'no hand rest'. W przypadku trudnych dróg w skałach jest to po prostu matka Ziemia, w przypadku gór może to być wygodna półka skalna na której stoimy bez użycia rąk. Lina wyciągana jest z przelotów do których została uprzednio wpięta.

TR (top rope) – wspinanie 'na wędkę' czyli z górną asekuracją. Traktowane raczej jako trening przed prowadzeniem. Nie przedstawia żadnej wartości sportowej.
 
a mniej znane style to:

AF (all free) – wspinanie z dolną asekuracją gdzie po odpadnięciu kontynuuje się wspinanie po podejściu na linie do ostatniego przelotu.

PP (pink point) – wspinanie z dolną asekuracją po drodze uprzednio wyposażonej w komplet ekspresów do których się wpinamy (stosowana zawsze np. na zawodach) – styl często wykorzystywany przy ekstremalnych przejściach RP.

RK (rotkreis) – po odpadnięciu wspinacz jest opuszczany do miejsca naturalnego odpoczynku (tam gdzie może stać bez użycia rąk), a następnie kontynuuje wspinaczkę bez konieczności wypinania liny z przelotów znajdujących się nad nim. Styl nieco archaiczny, niezbyt "ładny". Współcześnie przejścia w tym stylu nie są uznawane za wartościowe.